به گزارش خبرنگار تشکل های دانشجویی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ دومین جلسه کارشناسی از سلسله جلساتی کارشناسی اسلامی سازی علوم انسانی، با حضور علی فتوتیان، استاد دانشگاه علامه و تهران با شرکت جمعی از دانشجویان تشکیلاتی به همت انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد.
عقل یک مرجعیت مستقل
علی فتوتیان ابتدا با مبحث روشنگری بحث خود را شروع کرد: روشنگری جرئت اندیشیدن است و جرئت عقل در اندیشیدن است یعنی عقل شجاع باش جسور باش تو میتوانی بعد فراز هایی که مقاله رو ادامه میدیم و دنبال میکنیم منظور از این نوع شجاعت و جسارت عقل، زدودن هر نوع مرجعیتی غیر از عقل است که بخواهد حاکم بر عقل باشد یعنی عقل یک مرجعیت مستقلی است و یک مرجعیت مستقل هیچ گونه مرجعیتی رو غیر از خودش نمی‌پذیره و حتی اگر ضرورتی هم در حیطه ی عقل قرار باشه توسط عقل حدود عقل مشخص بکنه به واسطه ی خود عقل این کارو میکند یعنی حدود عقل هم به واسطه ی خود عقل انجام میشه و هیچ مرجعیت دیگه ای نیست اون زمان بیشتر بحث مسیحیت و دیانت بود که این بایستی نباشه و در فراز های دیگه ای از این مقاله یک بحث بسیار مهمی در مقاله مطرح میشه که بحثی است تحت عنوان قانون لا و یک جمله ی خیلی معروفی کانت دارد در آن مقاله که دقیقا همین است.
از قانون تا میتوانید پیروی کنید ولی از آن انتقاد کنید و مثال های متفاوتی میزند که یکی از اونا میدان جنگه که در میدان جنگ وقتی فرمانده یه دستوری میده فرصت چون و چرا کردن نیست باید اجرا بشه و بعدا میتونه انتقاد کنه اولین تناقضی که پیش می‌اید اینه که جسارت عقل در اندیشیدن .چطوری هست که با قانون همراه بشه و یک پیشینه ی جدی داره که ما رو با روشنفکری اشنا بکنه و بعد وارد روشنفکری دینی بشیم و بعد نقد روشنفکری دینی داشته باشیم.
نسبت ضرورت، آزادی و قانون
وی ادامه داد: یکی از مهم ترین در واقع دشواری های فلسفی که اتفاق میفته اون درکی هست، نسبتی که بین ضرورت و ازادی باید برقرار بشه، اگر در مدرنیته بنیاد حقیقت انسان مسئله ی ازادیه که حالا مقدار این آزادی رو بحث میکنیم ضرورت و آزادی و قانون نسبتشون چطور هست؟ متاسفاته در فرهنگ ما چه توسط افرادی که داعیه دار جمع موزاییک یبین سنت و مدرنیته هستن که موسوم میشن به روشنفکری دینی مغالطه ی اشتراک لفظی زیاد صورت میگیرد و بحث ضرورت و آزادی در کنار جبرواختیارمطرح می‌شود.
علی فتوتیان استاد دانشگاه تهران افزود: از اساس این دوتا مسئله متفاوته شما وقتی عهدت در سنت به یک معنا یک عهد الهی است و مسئله ی محوری بحث علل فاعلی که الله است در علل اربعه، سوالی که پیش می‌آید اینکه نسبت من انسان به خدا چه‌می‌شود؟ اگه در عرضه خدایت خدا چیه، اگه در طول این افعال شرعی من که انجام میدم چه ربطی به خدا داره اگه کاری که من انجام میدم خدا میدونه پس اختیار کجاست؟ کلا بنیاد هستی شناسانه اون عهد در واقع بر میگرده به جبر و اختیار در مدرنیته یک معنا بشر تصمیم گرفته یعنی عهد جدید بشر چنین عهدی است که در غیاب امر‌متعال یا اصطلاحا در غیاب خدایان خودش سرنوشت خودش رو رقم بزنه یعنی در مدرنیته ما به غیاب امر متعال روبه رو هستیم که از این تعبیر میکنیم به امر سکولار، سکولاریسم الحاد نیست ترجمه عرفی گرایی که اینم نیست، ترجمه دنیا گرایی که اینم نیست. یکی از جلوه های اثرات سکولاریسم جدایی دین از سیاسته ترجمه میشه دنیا گرایی اشتباهه. بعضی از کلمات چون بار فرهنگی دارن امکان ترجمه ندارن .یعنی ما بعضئ از کلمات رو نمیتونیم معنی کنیم چون بار فرهنگی و اجتماعی دارن یعنی شما به یک غیر فارسی زبان بخواهید رند حافظ رو بگین نمیتونیم با یه کلمه بگین .از اون طرف هم سکولاریسم همینه و نیاز به توضیح داره در غالب یک کلمه نمیتونید بگین اما غیاب امر متعال رو میتونیم در بحث فلسفیش بگیریم.
آزادی در مدرنیته یعنی چه؟
علی فتوتیان افزود: یعنی آزدی در مدرنیته به معنای این مهم هستش که البته خوب تعاریفی در مدرنیته متفاوته اما اگه بخوام یک قدر مشترکی بگیریم و یک قدر مشترکی داشته باشیم همون در بن و بنیاد قرار گرفتن انسان در تمام اموره یعنی انسان بن و بنیاد امور بشه این بن و بنیاد شدن گاهی آگاهی انسان و کار انسان میشه یا بحث زبانه میشه یه جا بحث روانشناسیه و حالا اصل ضرورت آزادی به جبر و اخیتار یعنی دوتا فضای متفاوته که تبدیل به هم کردن نیست وقتی بحث ازادی و بن و بنیاد قرار گرفتن انسان مطرح میشه در واقع چیزی هست که بتواند حد بزند بر آزادی و اولین چیزی که در مقابل اون پیش میاد اینه که در مقابل ازادی پیش میاد ضرورته پس نسبت بین آزادی و ضرورت چیه ؟ این میشه یکی از مهم ترین محور ها، ازادی رو خود تاین بخشی و خود سامان دهی انسان ایا وقتی من میخوام خود تاین بخشی خودم رو ضامت بشم و خود سامان بخشی خودم رو سامان بدم نیاز به یک راهی دارم پس یک چیزی هست که ضامن میشه برای خود تاین و خود سامان بخشی اونجا که امر ضروری که به من توی جهت خود تاین بخشی و خود سامان بخشی کمک میکنه چیه؟ قانون اگر قانونی باشد قوانین که اینو ما در نقد مدرنیته استفاده میکنیم میگیم اگر ما قوانینی الهی داریم در خود غرب هم قوانینی وجود داره پس اون ازادی که ما تصور میکنیم توی هر جامعه ای یک سری محدودیت هایی هست وجود داره این نوع مواجه ها از اصل اشتباهه مسئله تعبده اول وقتی شما میخواین ورود کنید به فعل بحث این هست که توی دوران غیبت باید دوره ای طی شود ما با اجتهاد سیستم اجتهاد روبه رو هستیم و سیستم میشه تعبدی .لا به معنای قانون و حدود اصلا موضوعش ازادیه شاهد مثالش اینه که عناصر فلسفی رو بخونیم.
آزادی در مدرنیته به معنای خود سامان بخشی
وی ادامه داد: لذا در مدرنیته ازادی به معنای خود سامان بخشی و خود تاین بخشیه و البته ضمانتی میخواد که ضمانت اتفاقا ضمانت خود این سامان بخشی و خود تاین بخشی وسیله ی خود عقل و در درون خود عقل رخ میده یعنی منشا قانون هم چی میشه خود عقله حالا عقل هم داریم میگیم منظور همون عقلی است که هیچ مرجعیتی رو بالاتر از خودش رو نمی پذیره با چنین اتفاقی ما وارد فضای روشنفکری میشیم. روشنفکری وظیفه اش پاسداشت و نگهبانی از این معنا و تلقی از ازادیه اصلا علوم انسانی درغرب در قرن ۱۹ متولد میشه در حالی که ما تاریخ رنسانس رو بررسی کنیم بر میگه به ۴ یا ۳ قرن پیش که ما تحقق اینو داشتیم کنت که قرن ۱۹ است، قرن ۱۹ چه اتفاقی افتاده؟ در قرن ۱۹ چیزی به اسم مدرنیته رخ داده است در ساحت هستی شناسانه و در ساحت فرهنگ بنیادی نهاده شده است و علوم انسانی سامان دهی این چیزی است که ما بهش میگیم تحقق مدرنیته یا اصطلاحا بهش میگیم توسعه پس توسعه رخ داده و ازادی یعنی جایی که توسعه رخ بدهد. جهان توسعه یافته یعنی جایی که در ان ازادی رخ داده است جهانی که در ان ازادی رخ نداده باشد در ان توسعه رخ نداده است.
لذا اصلا رسالت روشنفکر و رسالت علوم انسانی در مدرنیته پاسداشت و نگهبانی از توسعه است حالا میایم در مواجه با فرهنگ خودمون و اصولا هر فرهنگی که زایش مدرنیته در اون اتفاق نیفتاده و در وضعیت چند عدی است اگر دل در گرو سنت داره میل به هوای مجتدد شدن هم‌داره اگر در باور شخصیش هنور امور اعتقادی خودش رو رعایت میکنه حداقل مظاهر و جلوه های مدرنیته رو به عنوان یک امر بدیهی میپذیره و تحت اثر این وضعیت قرار میگیره و چنین وضعی که تعبیر میشه به وضع چند عهدی یک وضعیت ی است که قاطی یه سری المان ها از سنت است که معلوم نیست درک ما از اون المان ها به یک معنا درک کاملی باشه همون طور که ما درک ما از مدرنیته هم درک کاملی نیست
از اون طرف هم درگیر ظواهر و جلوه های مدرنیته هستیم و در چنین وضعیتی ما دشواری های متعددی برای سامان دهی فرهنگ خودمون داریم که این دشواری ، دشواری هستش که تقریبا از بعد از مواجه ما با مشروطه باهاش مواجه شدیم یعنی تاریخ بعد از مشروطه ی ما یک تاریخ چند عهدی است بنابراین امور ما سامان نمیگیره برخلاف تلاشی که داریم چرا چون‌نمی دونیم مقصد چیه و مبدا کجاست که از پرتو این دوتا راهی محقق بشه و سیاست های ما معمولا سیاست های درهمی است و سیاست گذاری هامونم همینه و مدیریت ها که در شئون مختلف سیاست گذاری ها داریم اما ایا این دلیلش یه حکومت برمیگرده؟ خیراتفاقا به عدم درک وضعیت موجود برمیگرده در ایران معاصر که رسالت طبقه ی دانشگاهی ماست و طبقه‌ی دانشگاهی ما نه مردم ناگاهن و نه حکومت مانعه.
نه ضد توسعه، نه میل به توسعه
وی افزود: کلا ارتباط سیستماتیک نمیتونه با بدنه ی جامعه بگیره و علتش اینه رسالتی که برای خودش تعریف کرده که اصلا اون رسالت سنخیتی با جامعه ی خودش نداره ما در وضعیتی هستیم که نه میتونیم بگیم که ضد توسعه هستیم و نه بگیم میلی به توسعه نداریم. علوم انسانی حافظ توسعه است نگهبان توسعه است. ما نه میتونیم بگیم که میل به توسعه داریم و نه حداقل میدانیم در ان معنای فسلفی و بنیادی یک چنین چیزی در فرهنگ ما رخ نداده ایا امکان اینکه یک وحدتی شکل بگیره و یک بنیادی که بتونه این مسئله رو پیش ببره خب خیلی دشواره لذا من تعبیر میکنم از این مهم که وضعیت انسان معاصر ما یک وضعیتیه موسوم به توسعه نیافتگی
یعنی چی توسعه نیافتگی ؟ ببینید اینوهمیشه در خاطر شریفتون داشته باشین رشته هایی مثل فلسفه و رشته های نظری ایجاد کننده ی تمدن نیستند همیشه در میانه، ظهورمیکنن یک عهدی یک انسانی در ایتالیا برای اینکه بدونه انسان چه ویژگی هایی داره شکل میگیره سال ۱۴۰۰ یا ۱۵۰۰ میلادی تازه در دو قرن بعدش در تمام جدال هایی که پیش میاد تازه به یک خوداگاهی در تاریخ جدید و عهد جدیدش پی میبره یعنی زمانی که ارسطو و افلاطون ظهور میکننن اونجایی است که ما شکل گیری تمدن یونایی رو داشتیم یا قرون وسطی یا عصر یونان به تعبیر ویل دورانت.
وی با نگاهی به تاریخ فیلسوفان در رابطه با توسعه ادامه داد: سنت اکوستینک یعنی ۳۷۰ یا ۳۸۰ سال بعد از تولد حضرت مسیح کتابش رو مینویسه که میشه یه ارمان شهر بزای دوره ی قرون وسطی در فضای اسلامی خودمون فارابی اگه بگیم که بنیاین گذار فلسفه ی ما است خب چندین قرن از ظهور اسلام گذشته رسالت فیلسوف کشف بنیاد است که قبلا رخ داده است و البته بواسطه ی ان کشف نظم و سامان امور خیلی بیشتر و بهتر به دلیل فلاسفه پیش میره هر جا فلاسفه هستن نظم رو هم میبینید اگر بپذیریم که علوم انسانی جدید حافظ توسعه هست و یک معنا ما مبیینیم که علوم انسانی نگهبان و حافظ توسعه است قبلش توسعه ای رخ داده است که اون رسالت نگهبانی ازش رو به عهده میگیره چرا اکوست کنت میره سراغ سیستم طبقه بندی علوم ؟ چون یه سری علومی هست که اون رو طبقه بندی کنه فیلسوف اون وحدت رو میبینه و گزارش میکنه مسئله ی فلاسفه چی بوده؟ روشنگری که اتفاق افتاده بود یعنی جناب کانت با مسئله ای به اسم توسعه نیافتگی روبه رو نبود با توسعه یافتگی رو به رو بود ، وحدت رو میبینه و گزارش میکنه.در وضعیت توسعه نیافتگی که هنوزدرالمان های فرهنگی تمنای ظهورامر متعال در هر ساعت و لحظه ی زندگیش حضور داره مثل جلوه ی اربعین اون نه تنها کمکی به سامان امور نمیکنه بلکه وضعیت اونو نشناخته به حیرت و سرگشتگی کمک میکنه فلذا افول و ظهورشون خیلی سریع دوره ای سروش بود دوره ای شریعتی و الان ملکیان هست میبینید اقبالی از سمت فرهنگ صورت نمیگیره این به معنای ممانعت سیستم های حکومتی نیست چون اون ارتباط ارگانیگه نیست و چون اصلا وضع ما وضع توسعه یافته نیست اما این به معنای عقب افتادگی از مسیر توسعه است؟ باز خیر ما فقط داریم طرح مسئله میکنیم و خود منم هم جوابی براش ندارم...
توسعه نیافتگی به چه معناست؟ خودمان هم نمی‌دانیم!
وی افزود: گروهی که اشتباه میکنن از وضعیت ایران معاصر، گروهی هستند که تصور میکنن با صرف خوانش متون سنتی ما میتوانند گزارشگر این فرهنگ باشن .ملاصدرا ابن سینا و فارابی اصلا مسئله ی زمانشون مسئله ای به اسم توسعه نیافتگی بوده؟ صرف رجوع به ارا اونا نمی تواند در مواجه با جهان جدید گزارشگر وضع موجود ما باشد .پس‌ما در وضع توسعه نیافتگی هستیم
درماندگی در راه توسعه نیست و به معنای عقب ماندگی و به معنای ضد توسعه هم نیست چرا چون اصلا ارمان اون توسعه نیست .توسعه نیافتگی به معنای اینکه در جهان جدید بتوان در مناسبات در عهد عبور از توسعه رو رقم زد و با صرف رجوع به گذشته دردی رو دوا کرد این هم نیست؟ چی هست؟ خودمم نمی دونم .در این المان ،روشنفکری و روشنفکری دینی کجا قرار میگیره ؟
مگر اینکه تحولی قبلش در ساحت انسان به وجود اومده باشه یعنی کسی بتونه المان های فرهنگی و ادب شخصیش رو رعایت کنه و هم زمان مالک تکنولوژی و علم باشه نداریم
اگه بخواین ژاپن رو بگین .ژاپن توی هر زمینه ها کاملا غربه هر چند به لحاظ جعرافیایی در شرق باشه هر کشوری رو بخواین بگین همینه و با این مسئله روبه رو هست.علوم انسانی ما توجهی به مسئله ای به اسم توسعه نیافتگی نمیکنه یا تصورش اینه که علوم انسانی میتونه مارو به توسعه برسونه بدون توجه به فرهنگ و جامعه و المان های دینی.
دایه دارعلوم انسانی کیه؟
وی ادامه داد: دایه‌دار علوم انسانی، سیستم روشنفکری ماست لذا سیستم روشنفکری ما همیشه قرین با تحقیر عامه ی مردمه وقتی به نتیجه نمیرسه اصلا خودشون بعد مشروطه رفتن و جلسه ای گذاشتن که تاریخ گزارش میکنه که این مردم اصلا دمکراسی حالیشون نیست و استبداد میخوان روشنفکری دینی ما کجا قرار میگیره. روشنفکری دینی ما در واقع تصورش این هستش که هیچ گونه تعارضی بین مدرنیته و فضای سنتی ما وجود ندارد و چون وجود نداره اصلا خیلی از این حرفایی که این اصحاب مدرن میزنن مثل ازادی زنان یا برابری یا خود مسئله ازادی اینا رو ۱۴۰۰ سال پیش اسلام گفته .اگه میبینید ما به انحطاط رسیدیم به خاطر جریان دینداری بود که در جامعه‌ی ماست.وگرنه اسلام خودش جزو مترقی ترینه ادیانه تازه روشنفکری بهترازخود سیستم روشنفکری دینیه .باز روشنفکری ما یعنی اونایی که روشتفکرن به اقتضاعات جهان جدید توجه دارد هرچند که التفاتی به سنت ندارد ولی روشنفکری دینی ما نه اقتضاعات جهان جدید رو میدونه و نه درکی عمیق و شایسته ای از سیستم سنتی ما داره و دنبال یک جمع موزاییکی بین مدرنیته و دین داره و این در واقع نتیجه ی جز تشدید این برهوت توسعه نیافتگی و عدم امکان ایجاد تفکر عمیق تر در باب وضعیت خودمون نداره
روشنفکری دینی، قرص آرامش بخش
وی افزود: روشنفکری دینی ما نه‌تنها توجهی به سیستم تفکر و سیستم تعملات ویژه در باب خود ما، ما که میگم هویت خود ما در جهان جدیدی است نمیکند بلکه با پاک کردن صورت مسئله مثل یک قرص ارامش بخش عمل میکند. وغفلت انسان را زیاد میکند و تشدید میکند این دگرگونی و این حیرت، بشرمعاصر را و اون امکان تفکر را ازش سلب می‌کنند. نسخه ۲۰۰ ساله به عنوان جریان و خب متاسفانه نه به معنای اینکه کاش نبود ما چون با یک حکومت دینی روبه رو هستیم و ما مردم این فرهنگ که تمام امور رو به حکومت نسبت میدیم خود این دینی شدن حکومت ما باعث شده که تمام این بلاها که سر ما می‌اید. در این بی نظمی و بی سر و سامانی ناشی از یک حکومت دینی است. در حالی که ما این پریشان حالی رو بعد از جنگ های ایران و روس داشتیم. یعنی تحقیر رو ما داریم میبینم.
در واقع پسر فتحعلی شاه شاهزاده ی قاجار نامه مینویسه به سفیر المان و میگه ایا درفرنگ، افتاب یک زاویه ی دیگه می‌تابد که شما هی دارید می‌برید ما داریم می‌بازیم. شکست های متعدد اونجایی که سیستم دینی نبود یا مشروطه که ما دموکراسی رو تجربه کنیم چطوریه که توی دموکراسی کل استقلال رفت و هیچی باق نموند و بعد ما دوره ای داشتیم که کلا مشاعر دینی رو رعایت نمیکرد درهلوی و بعدش در دلش یک انقلاب دینی بیرون میاد این وضع پریشان حالی چیزی است که فرهنگ ما ۲۰۰ ساله باهاش درگیره ۴۰ ساله که درگیره. درکنه مطلب دولتمردان ما تلاش زیادی میکنن چرا به نتیجه نمیرسن اینا علتش اینه که ما ساحت تفکر و ساحت فرهنگ رو جدی نگرفتیم و در همه مون این مسئله هست که این وضعیت پیش اومده .
قانون خود آزادیست
علی فتوتیان استاد دانشگاه تهران و علامه طباطبایی ادامه داد: دربدوگویی قانون با ازادی تناقض دارد. ولی قانون خود ازادیست. من برای اینکه به خود تاین بخشی و سامان بخشی برسم ملزم به رعایت اصولی هستم یعنی قانون خودش پاسداشت ازادیه و این الزام رو خود ازادی به من میده اصلا ازادی در غرب به معنای این نحو از ابتذال و خود خواهی شخصی و هر کاری که من دلم بخواد رو باید انجام بدم نیست، دوتا وجهه. اتفاقا مشکلی که ما داریم این هست که از جلوه های توسعه نیافتگی اینه که.مدرنیته رو به شکل مبتذل به خودش میگیره وقتی بهش دست پیدا نمی کنه.فرهنگ جنسی نحوه ی ابتذال مضاعف میگیره، نقاشی همینطور، سینما همینطور،هنرهمینطور.علتش این هست که در وضعیت توسعه نیافتگی افراد هوس مدرنیته رو دارن طلب مدرنیته رو ندارن یعنی فکر می‌کنند ارمانه و نسبت به اون ارمان هم تحقیر شدن و به شکل هوس الودی میخوان به اون برسن قطعا ادمی که در جهان مدرن قرار گرفته است از نظراون چون خودش رو ایده ال تاپ تمدن میدونه تجویز هایی رو قرار میده.
دانشگاه‌ها به سمت تولید اشخاص ضعیف و محافظه‌کار می‌رود
وی ادامه داد: رسالت دانشگاه برای فرهنگ ما ایجاد تفکره، تفکر یعنی حیرت.در زمان دانشجویی ما این فکر رو داشتیم که ما درست میگیم و بقیه غلط میگین.وضع توسعه یافتگی به خود ما هم بستگی داره یعنی تلقی شما از دیانت بررسی کنی میفهمی خیلی ابعادش مدرنیته هست درمقابل اگه تلقیت ازمدرنیته هم بررسی کنی میبینی که خیلی ابعادش دینی هست. رسالت دانشگاه در وضعیت توسعه نیافتگی ایجاد پرسشه.
شما قالب هارو بشکنید و بکشونید به سمت پرسش و جامعه ی ما اینکه ۲۰۰ ساله فیلسوف نداریم و فقط کلام داریم فرق فیلسوف با کلام چیه؟ کلام فقط جدله یعنی از مشهورات و چیزایی که هست استفاده میکنه که شرعیت حضرت محمد دین حقه پس من باید فقط دفاع کنم.
وی افزود: ولی وقتی در مقام تفکر باشی و در مقام حیرت باشی دنبال ثابت کردن چیزی به بقیه نیستی تنها راه گفتگو اینه که یک وضعیت مشترکی تعریف بشه همه حولش تفکر‌کنن این چطوری باید اتفاق بیفته؟ اینکه جدی خود غرب مطالعه بشود کسی میاد دانشگاه، دانشجو هست یعنی شب تا صبح کتاب بخونه از سنت خودمون هم اطلاعی نداریم .صرفا یه سری مناسب و معاشر میشناسیم. ابتدا باید خودت حیرت رو تجربه کنی تا بتونی با بقیه گفتگو کنی
یعنی اول خودت از پیش داشت ها و پیش فرض ها از فرهنگ باید فاصله بگیری و این فقط با مطالعه به دست می‌آید. دانشگاه ها به سمت تولید اشخاص ضعیف محافظه کار میره وضعیت علوم انسانی بهترین پوزیشنش همون پوزیشن هیئت علمیه.
وی در آخر افزود: چقدر جوان انقلابی اهل مطالعه هست چقدر رمان میخونه چقدر کتاب غیر درسی میخونه؟ یه دانشگاهیه که ۳ ماه تابستون تعطیله از ۱۹ اسفندم تعطیل میکنن ۲۲ فروردینم پیداشون میشه از دانشگاه چیزی برای شما در نمیاد، مطالبه از خودت اول باید داشته باشی،گفتگو مناظره های سیاسی نیست، تمنای گفتگو قرین رنج و سختیه، غرب رو یه چیزی بیرون از خودمون ندانیم در بنیاد ما این تفکر و زیست دینی وجود دارد.
متن گزارش تهیه شده در انجمن اسلامی دانشجویان مستقل
